Yani, facebook olduumuz hali deil de olmak istediimiz hali gösteriyor çounlukla. Mutluluk pozlar verenlerin, sadece, mutlu olunduu takdirde nasl da mutlu olabileceini gösteriyor, buna araclk ediyor facebook. Bir eik seviyesi var: bakalar gördüü takdirde bizim mutluluumuz oluur.. görünmez bir eik, belirsiz ve kolay geçilebilir bir eik.Halbuki bu mutluluk veya huzur bakalarnn görmesi gerekli bir ey deildir. Kii “olumlu” bir kiilie sahipse ve gerçekten mutlu ve huzurluysa bunu paylamay baka kanallarla yapar; direk kendini ve gülücüklerini sunarak yapmaz. Çok mutlu olduunu gösterenler, mesela bir kua yem att veya bir kediyi besledii resimleri de yaynlyorlar m? .. tabii bunun yapmack-gösteri-li bir yönünün olduunu düünebilirsiniz fakat resime baktmzda vurgulanan kaç farkl nesne var? yani fikriyat kaç farkl nesneye datlm, ületirilmi? Bunu görebilmek önemli. Öte yandan,“olumlu” kiilik nedir? Kendini var olan haliyle tanmlayabilendir olumlu kiilik.
BU tür yorumlar yaparken, özellikle günlük hayattan veya eskilerden tandm veya uzaklarda olup da imdi ne yaptklarn bildiklerimi mutlaka inceliyorum. Merkezi öesi olmayan esrik haz kökenli mutluluk ile üretken mutluluk arasndaki fark belirginletirmek gerek, diye düünüyorum. Bir tür röntgenci merak da deil bu. Merakn neye hizmet ettiini anlamak gerek. Bunu düünmüyorsak röntgencilik kötüdür, bunu düünüyorsak röntgencilik iyidir, deyip çerçevemizi de çizmi olalm.
Tuhaf eyler var... Yani mesela anlatmadnz eyler aslnda anlattnz eyler olabiliyor. Dierleriyle elemi bir nesne kendini kaybetmek isteme denemesi yaptnda ve bunu baardnda o nesneyi brakt bolukla tanmlyorsunuz.
Fakat zaman zaman, belki çok zaman zaman bunu biz de denemeliyiz. Mart merak eder ben kimim diye ve ayrlr sürüden ve kendini kendine anlatmaya balar. Eksik diye bir ey yoktur aslnda; tamamlanmam eyler vardr. kisi, iki bak, ayn gibi dursa da, her zaman dediim gibi, bir kelime fark bizi nerelere götürür, bir bilseniz. Bazen yoruluyor insan. Hem ilkeleri belirliyor ve ileyii görüyor ki bu ite, bazen insan ilkesizlie sürükleyecek kadar bkknla getiriyor; nihayetin oras. Belki de amacmz budur. Var olmak güzel fakat iyi ki de yok olacaz. Yorucu iler bunlar. Yorulmayaym dediiniz vakit, yorulmamak da insan yoruyor.
Bilginin mant boar olduu yerler, zamanlar var. “Bilgi” dediim ey; bildiimiz her eyin bilinmek için mantn aksettirmeye çalt anlardaki hayaleti. Öyleyse her bilgi manta varmaldr. Bu bize bir nebze ferahlk getirir. Birazck.
Her eyi bil, fakat her eyi bilme. Belki alamak da mutlulua gülmektir. Mutluluk belki bir ac çeididir, nerden biline. Alt üstü bir kelimedir o, çou kiinin seçtii.