Dev bir pazln binlerce parçalar gibi hayat, renkleri, ekilleri beenip beenip getiriyoruz yan yana, hiç görmeden tamamlanm halini. O küçücük parçalara bakarak güzel bir ey olacan hayal ediyoruz belki. Belki de birilerinin hayallerine hizmet ediyoruz farknda olmadan. Hangi parçann nereye konulacan hep birileri iaret eder bizler koyarz yerine ve deriz ki biz yaptk. Kandrmayalm kendimizi, biz toplum olarak yeterince bamsz düünme gücüne sahip deiliz, ne kadar düünebileceimizi, neyi düünmemiz gerektiini de hep birileri iaret eder bize.
Kral çplaktr ve herkes görür ama bunu söylemek zordur nedense, neden söylesinler ki? Kime ne zarar var ki? Hem o kraldr, onun fermannn üzerine baka ferman olur mu? E o zaman padiahm çok yaa demek varken neden kral çplak diyelim ki. Bizim mehur atasözlerimiz vardr, ‘el ile gelen düün bayram’ ya da ‘bana dokunmayan ylan bin yaasn’ daha düündükçe böyle sözleri fazlasyla bulabiliriz.
Serin bir Pazar günü öyle uzanp koltuun üzerine doru, aln elinize televizyonun kumandasn kanal kanal dolan, yüzlerce kanal, saatlerce izle…. Ama öyle bir düününce üç ana unsur aklda kalyor, birincisi uyduruk ürünleri satan televizyon kanallar, ikincisi müzik kanallar, üçüncüsü ve asl önemlisi de biraz izlenecek yayn yaptn sandmz ama her frsatta iktidarn, o büyük erk in reklamn yapan televizyon kanallar. Çok büyük bir restauranta gidersiniz de menüde yüzlerce yemek ismini vardr ama ne isterseniz isteyin önünüze üç çeit yemein gelmesi gibi, yerseniz tabi… Neden Türk milletinin zeka seviyesiyle bu kadar çok oynanyor diye soruyorum kendime.
Kendi ülkemizde yabanclayoruz kendimize, dün sayg duyduumuz deerlerin bugün önemsiz olduunu, dün gösterilen hedeflerin bugün geçersiz olduunu, dün sahip olduumuz varlklarn bugün bizim olmadn görmek bir büyük kumarbazn her eyini kaybetmesine benziyor, dün var bugün yok. Bize önce ailemizde sonra okullarmzda kumarn çok kötü bir alkanlk olduu öretilmiti, ondan mdr bilmem ama kaybetmek üzüyor bizleri…
